Jak radzić sobie z emocjami?

Nawet, jeśli nie wiesz, jak radzić sobie z emocjami, z pewnością pamiętasz, jakim dzieckiem byłaś. Dowiedz się, jak to wpływa na Twoje życie teraz. Większość z nas nie miała dobrych wzorców. Nie pokazano nam jak wygląda zdrowa rodzina. Nie pokazano nam ile jesteśmy warci. Zapominano o docenianiu nas za nasze małe osiągnięcia. Nie dano nam tyle uwagi i miłości ile potrzebowaliśmy. Nie dano nam prawa do popełniania błędów lub nikt naszych błędów nie poprawiał. Doświadczaliśmy poczucia samotności, wyobcowania i braku zrozumienia. Wiele z nas wychowała się w dysfunkcyjnych domach, które wpływają na to jakie jesteśmy.

CECHY DOROSŁYCH DZIECI Z RODZIN DYSFUNKCYJNYCH:

Musisz zgadywać co jest normalne w relacjach, bo tego nie wiesz. Nie miałaś prawidłowych wzorców w rodzinie.

Łatwo poddajesz się. Rezygnujesz z działania, gdy pojawiają się trudności.

Nie jesteś spontaniczna. Trudno Ci bawić się i rozluźnić, bo całe życie byłaś w napięciu spowodowanym oczekiwaniem na zagrożenie.

Jesteś dla siebie bardzo wymagająca i krytyczna.

Boisz się bliskości. Masz problem w nawiązywaniu bliskich relacji.

Wpadasz w panikę, gdy nie masz nad czymś kontroli.

Masz poczucie wyobcowania. Czujesz, że nie pasujesz do towarzystwa.

Szukasz uznania i akceptacji. Próbujesz zwrócić uwagę na siebie, bo wtedy czujesz się ważna.

Jesteś nadmiernie odpowiedzialny albo nadmiernie nieodpowiedzialny.

Jesteś zbyt lojalna, nawet gdy ktoś Cię krzywdzi.

Prowokujesz konflikty lub ich unikasz. Dobrze odnajdujesz się w napiętych sytuacjach.

Boisz się odrzucenia, dlatego sama często odpychasz innych.

Boisz się krytyki i opinii innych.

Co musisz zrobić, aby wiedzieć, jak radzić sobie z emocjami?

Wiele z nas wychowało się w dysfunkcyjnych domach. Domach, w których brakowało wsparcia i poczucia bezpieczeństwa. Alkohol, problemy emocjonalne rodzica, nieprzewidywalność zachowań sprawiła, że trzeba było przyjąć pewne role aby przetrwać. Role przyjęte w dzieciństwie często stają się zazwyczaj sposobami na życie. Poznanie dominującej roli w którą wchodzimy, pomaga uświadomić sobie problemy które mamy w życiu. Role mają na celu zaspokajać nasze potrzeby, ale wiążą się z ponoszeniem dużych kosztów emocjonalnych.

BOHATER

To dziecko, które osiąga sukcesy. Jest dzielne i odpowiedzialne, ale nauczyło się ukrywać strach. Bierze na siebie wiele obowiązków, często nieadekwatnych do jego wieku. To mały dorosły. Jest zauważony, chwalony i doceniony, co jeszcze wzmacnia tę rolę. Dlatego coraz bardziej poświęca się i rezygnuje z siebie dla innych. Ten mały bohater jest zestresowany i napięty. Boi się, że ktoś odkryje, że wcale nie jest taki. Wewnątrz czuje się bezwartościowy, samotny i smutny. To później dorosły, który odnosi sukcesy, ale i tak czuje się do niczego.

KOZIOŁ OFIARNY

To dziecko, które otwarcie wyraża złość członków rodziny. Pozwala, aby na nim skupiły się negatywne emocje rodziców. Ukrywa swoje dobre cechy. Dzięki niemu rodzina może odwrócić uwagę od swoich prawdziwych problemów. Takie dziecko jako nieświadomie poświęca się i staje się obiektem zastępczym, na którym można wyładować negatywne uczucia. Przez innych takie dziecko odbierane jest jako trudne i sprawiające problemy. To dziecko przeżywa silny lęk. Ma poczucie odrzucenia, osamotnienia i skrzywdzenia. Zaczyna nienawidzić siebie. Przecież nikt nigdy go nie docenił.

MASKOTKA

To dziecko jest odpowiedzialne za poprawianie nastroju i humoru rodziny. Ma mieć zawsze dobry nastrój, żeby rozbawiać innych i odrywać ich od problemów. Rozluźnia atmosferę i uspokaja towarzystwo. Jest plastrem na rany i kryzysowe chwile. Rozbawia, uspokaja, odwraca uwagę od problemów. Maskotka musi radzić sobie z czyjąś złością, kiedy sama jest przestraszona i napięta. Ma poczucie bycia potrzebną, kiedy zabawia innych. Innej roli nie zna. Ukrywa lęk i smutek, który rozładowuje w późniejszym czasie w autodestrukcyjny sposób.

DZIECKO NIEWIDZIALNE

To takie dziecko, które sprawia wrażenie, jakby go nie było. Musi być samowystarczalne i zajmować się sobą. Nie sprawia problemów, nic nie chce, nie ma go. Jest wycofane, nie chce zwracać na siebie uwagi, żeby nie oberwać. Nie sprawia kłopotów, aby przetrwać w dysfunkcyjnej rodzinie. Nie potrafi nawiązywania kontaktu ani wyrażać swoich potrzeb. Czuje się osamotnione i bezwartościowe. Ale w środku krzyczy. Czuje złość, która jeśli jest wyrażona może skrzywdzić innych.

Dziecko, które nie wie, jak radzić sobie z emocjami

To było kiedyś. Kiedyś byłyśmy małymi dziewczynkami, które kochały bezgranicznie i nie potrafiły same się ochronić. Byłyśmy dziećmi, które chciały dobrze chociaż nie zawsze dobrze wychodziło. Maluchami, które ufnie wpatrywały się w najbliższych i od nich uczyły się świata. Teraz jesteśmy dorosłe. I zadaniem każdej z nas jest zadbać o siebie. Ukochać w sobie to maleństwo, któremu brakowało poczucia bezpieczeństwa. Przytulić je mocno i powiedzieć:

OCHRONIĘ CIĘ.
ZADBAM O CIEBIE.
WYSŁUCHAM CIĘ.
KOCHAM CIĘ.

Jesteś cudem tego Świata! Miłości do siebie Kochane Maleństwa!

Przepracuj DDA: Wyzwanie rozwojowe.