Czym jest dojrzałość emocjonalna? Najprościej mówiąc jest samoświadomością, akceptacją siebie i radzeniem sobie z emocjami w zdrowy sposób. Osoby dojrzałe emocjonalnie mają przepracowane swoje dzieciństwo, dzięki czemu nie oczekują od innych zaspokojenia ich potrzeb. Mają „dorosłe” sposoby patrzenia na świat, są odpowiedzialne za siebie i wytrwałe. Są uważne na to co czują i potrafią regulować swoje emocje.
Jak stać się osobą dojrzałą emocjonalnie?
To nie jest takie proste, ponieważ większość z nas nie była wspierana w dojrzewaniu emocjonalnym. Dojrzewaliśmy fizycznie i to był naturalny proces, który dział się poza naszym wpływem. Kształtowanie się dojrzałości emocjonalnej wymagało pracy. Uważności opiekunów na nasze potrzeby, zaspokajanie ich, pokazywania jak radzić sobie z trudnościami. Niestety wielu dorosłych tego nie potrafi, więc jak miało dać to swoim dzieciom. Na szczęście rozwój emocjonalny to proces na który mamy wpływ. Można do niego wrócić na każdym etapie życia. Wymaga wiele pracy, ale daje dużo szczęścia.
Dojrzałość emocjonalna to umiejętność patrzenia z różnych perspektyw
Dziecięca perspektywa to postawa egocentryczna. Skupienie na sobie i swoich potrzebach jest charakterystyczne dla dziecka. Jego zadaniem było tak zaspokoić swoje potrzeby, żeby przetrwać. W miarę dojrzewania poszerzamy swoją perspektywę i dostrzegamy potrzeby, interesy innych ludzi. Dojrzałość emocjonalna polega na posiadaniu szerokiego kąta widzenia. Tu jest miejsce na widzenie sytuacji z różnych perspektyw. Perspektyw „ja” „ty”, „my”, „grupa”, „kraj”, „świat”. Taki całościowy ogląd sytuacji pomaga znaleźć rozwiązania problemów.
Dojrzałość emocjonalna to radzenie sobie z emocjami
Emocje są przekaźnikami informacji o tym, czego nam brakuje i które z naszych granic zostały przekroczone. Dojrzałość emocjonalna polega na konstruktywnym radzeniu sobie z emocjami. Co to znaczy? Nie wyładowujemy emocji na kimś ani nie tłumimy ich. Za to radzimy sobie z nimi w zdrowy sposób, np. rozładowujemy poprzez aktywność fizyczną i mówimy o tym co czujemy. Pozwalamy sobie je poczuć, ale nie niszczymy przy tym siebie ani wszystkich wokół. Mamy wypracowane sposoby na stres.
Dojrzałość emocjonalna to odpowiedzialność
Jako dzieci byliśmy pod opieką dorosłych. To oni odpowiadali za zaspokojenie naszych potrzeb. Dziecięca emocjonalność to żądanie tego od otoczenia. Osoba dojrzała emocjonalnie czuje się odpowiedzialna za siebie. Rozumie, że tylko od niej zależy to jak się będzie czuć i jak będzie żyć. Czuje się sprawcza i widzi możliwości. Niedojrzały emocjonalnie człowiek oczekuje, aż inni sprawią, że poczuje się dobrze, Że inni dadzą mu to, czego pragnie. To życzeniowe, dziecięce myślenie.
Dojrzałość emocjonalna to pogodzenie się z przeszłością
Osoba dojrzała emocjonalnie ma poukładaną przeszłość. Nie chowa w sobie urazy za to, co wydarzyło się kiedyś. Wybaczyła tym, którzy ją skrzywdzili i z nadzieją patrzy w przyszłość. Ma przepracowane dzieciństwo i świadomość schematów, w których żyła. Nauczyła się czerpać siłę z doświadczeń. Potrafi wyciągać wnioski z porażek. Nie popełnia kilka razy tych samych błędów. Dojrzałość emocjonalna to postawa, która zakłada wpływ na to co „tu i teraz”. Zostawienie za sobą przeszłości i wzięcie z niej tego, co najlepsze.
Dojrzałość emocjonalna to pozytywny obraz siebie
Dojrzałość psychiczna to budowanie szeregu pozytywnych skojarzeń na swój temat. A to nigdy nie jest dziełem przypadku. Nie można mieć poczucia osobistej siły, czerpiąc ją z powietrza. Pozytywny zestaw wrażeń o sobie zawsze jest wypadkową rzeczy, w które włożyliśmy wysiłek. Gdyż tylko wówczas mamy pełną świadomość tego, że czegoś dokonaliśmy. Przekroczyliśmy granicę własnego komfortu. Wtedy pojawia się ten zwycięski feeling. Dojrzałość psychiczna to stan, w którym wiemy, że możemy i potrafimy. W którym zaczynamy zauważać, że nasze starania mają znaczenie. Dojrzałość emocjonalna jest konsekwencją serii podejmowanych działań kształtujących moc polegania na sobie. Jeżeli chcesz takie poczucie posiadać, ten materiał pomoże Ci podbić wiarę we własną skuteczność.