Depresja to choroba śmiertelna. Dotyka każdego niezależnie od wieku i sytuacji życiowej. Jest złożoną chorobą i najczęściej diagnozowaną. Są różne rodzaje depresji. Właściwa diagnoza pomaga uzyskać skuteczną pomoc. W zależności od jej rodzaju są cięższe rodzaje depresji i zaburzenia nastroju. Depresja jest główną przyczyną niezdolności do pracy. Jedynie połowa osób chorych otrzymuje adekwatne leczenie. Dlatego tak ważna jest świadomość i znajomość objawów czy rodzajów depresji.
Depresja endogenna
To depresja, której przyczyną są czynniki wewnętrzne/biologiczne (nieprawidłowa praca mózgu, układu nerwowego czy układu hormonalnego). Ten rodzaj depresji całkowicie uniemożliwia funkcjonowanie. Trwa długo i wymaga leczenia farmakologicznego. Chory nie jest w stanie wykonywać nawet najprostszych codziennych czynności. To bardzo ciężka forma depresji. Objawami są: lęk, smutek, myśli samobójcze, niska samoocena, brak energii, potrzeba izolacji, huśtawki nastrojów, konfliktowość, objawy somatyczne.
Depresja egzogenna
Depresja egzogenna wynika z sytuacji zewnętrznej (traumatycznych sytuacji, śmierci bliskiej osoby, problemów finansowych, osobistych, choroby, dużych zmian w życiu). Niektórzy mają pewne predyspozycje osobowościowe do doświadczania depresji. Mogą to być zaburzenia psychiczne, nadwrażliwość, chwiejność emocjonalna. Jeżeli doświadczyło się trudnego dzieciństwa, żyło się w dysfunkcyjnym domu i brakowało wsparcia ze strony najbliższych to predysponuje to do wystąpienia depresji w późniejszych etapach życia.
Depresja typowa/melancholiczna
To typowy rodzaj depresji, najbardziej powszechny. Samopoczucie jest gorsze a nastrój nie zmienia się, pomimo pozytywnych zewnętrznych okoliczności. Objawami są najczęściej obniżony nastrój, huśtawki emocjonalne, zmniejszony apetyt, bezsenność.
Depresja atypowa
To rodzaj depresji, w którym objawy różnią się od typowej depresji. Najczęściej występuje u młodych osób. Najgorsze samopoczucie chory ma w pierwszej połowie dnia, natomiast poprawia się popołudniu i wieczorem. Objawami depresji atypowej jest zwiększony apetyt, senność, spowolnienie psychoruchowe, utrzymujący się niepokój, zwiększona wrażliwość.
Depresja maskowana
Depresja maskowana często jest trudna do rozpoznania, ponieważ występuje tu wiele niespecyficznych objawów. Chora osoba nie wygląda na cierpiącą i często jest ignorowana. Osoba chora zmaga się z bólami w różnych częściach ciała czy problemami ze snem. Najczęściej są to bóle głowy czy brzucha. Towarzyszą temu zaburzenia lękowe, nadużywanie leków czy używek. Nastrój osób chorych ulega poprawie w zależności od okoliczności.
Depresja psychotyczna
To ciężka postać depresji, w której chory może doświadczać psychozy (omamów i urojeń). Objawy depresji psychotycznej obejmują też lęk, zaburzenia snu, wycofanie społeczne, gniew, bezruch, izolacja, nieufność, zaburzenia funkcji poznawczych. Chory zamyka się w domu, przestaje dbać o siebie i zadręcza się myślami.
Depresja dwubiegunowa (CHAD)
Depresja dwubiegunowa jest zaburzeniem nastroju. U osób cierpiących na CHAD pojawiają się skrajne zmiany nastroju (długie okresy smutku, przygnębienia przeplatane stanami maniakalnymi, euforią, gonitwą myśli i remisją). Chore osoby powinny być pod opieką lekarza psychiatry i psychoterapeuty, aby nauczyć się żyć z takimi objawami. Leczenie musi obejmować farmakoterapię. Pierwszy epizod choroby ma miejsce najczęściej między dwudziestym a trzydziestym rokiem życia.
Cyklotymia
To łagodna forma depresji dwubiegunowej. To zaburzenie nastroju trwa co najmniej dwa lata. Chory doświadcza stanów przygnębienia, nadmiernej aktywności i stabilności emocjonalnej. Czas trwania objawów jest krótszy, nieregularny, a objawy są lżejsze niż w chorobie dwubiegunowej.
Depresja lękowa
Jest nazywana też depresją agitowaną. Wiąże się z silnym niepokojem i pobudzeniem. Pojawia się drażliwość i wybuchowość, która służy rozładowaniu napięcia. Osoby z tym typem depresji mają niską samoocenę i silny lęk. Jest tu wysokie ryzyko samobójstwa.
Depresja nerwicowa (dystymia)
To przewlekła choroba związana z obniżeniem nastroju, które trwa co najmniej dwa lata. Obniżenie nastroju następuje stopniowo. Często chorujący nie jest świadomy choroby, tylko przyzwyczaja się do gorszego samopoczucia. Dystymia związana jest z poczuciem smutku, brakiem zaangażowania, problemami z koncentracją, ze snem i przewlekłym zmęczeniem. Takie osoby mają obniżoną samoocenę i poczucie beznadziei. Częściej chorują na nią kobiety. Nasilenie objawów następuje w godzinach popołudniowych. Nieleczona dystymia może prowadzić do poważniejszych zaburzeń psychicznych.
Depresja poporodowa
Pojawia się po urodzeniu dziecka, zazwyczaj w czwartym tygodniu po porodzie. Przyczyną depresji poporodowej są zmiany hormonalne i presja związana z opieką nad dzieckiem. Objawami jest płaczliwość, lęk, gniew, poczucie winy, apatia, huśtawki emocjonalne, problemy ze snem. Dodatkowo pojawia się potrzeba izolacji, negatywne myśli, poczucie wyczerpania i obniżona samoocena. Kobieta nie interesuje się dzieckiem i nie potrafi stworzyć z nim więzi. Bardziej narażone na ten typ depresji są kobiety, które miały wcześniej tendencję do reakcji depresyjnych.
Depresja sezonowa (SAD)
Zwykle pojawia się w okresie jesienno-zimowym i towarzyszy jej niedobór witaminy D3. Związana jest z małą ilością światła słonecznego. Jest reakcją organizmu na niedobór światła i związany z tym spadek neuroprzekaźników. Objawami tego typu depresji są nadmierna senność i zmęczenie, zwiększony apetyt, obniżony nastój, apatia i drażliwość.
Depresja jako reakcja na żałobę
Objawy depresyjne pojawiają się po doświadczeniu dużej straty, śmierci bliskiej osoby. Trwają dłużej niż dwa miesiące.
Depresja hipochondryczna
Polega na przekonaniu o złym stanie swojego zdrowia. Chory ma poczucie, że ciężko choruje, pomimo że nie ma na to potwierdzenia w badaniach. Taka osoba nieustannie się diagnozuje, aby zminimalizować lęk.
Depresja o podłożu farmakologicznym
Niektóre leki, np.: leki przeciwpadaczkowe, nasercowe, obniżające ciśnienie, niektóre antybiotyki mają efekty uboczne w postaci depresji. Wtedy objawy depresyjne pojawiają się nagle, bez innych przyczyn zewnętrznych.
Bezpłatne telefony wsparcia:
Antydepresyjny Telefon Forum Przeciw Depresji numer: (22) 594 91 00
Telefon zaufania dla osób dorosłych w kryzysie emocjonalnym numer: 116 123
Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży numer: 116 111
Jeżeli potrzebujesz ćwiczeń pomagających w radzeniu sobie z objawami depresji, to polecam Ci program Wyjść z depresji